Phonsavan is de hoofdstad van de provincie Xieng Khuang. Deze provincie hoofdstad heeft slechts 60.000 inwoners en soms een enkele verdwaalde toerist. Dit wat stoffige stadje ligt op een hoogvlakte. Hierdoor ontbreekt de jungle die we in Laos onafgebroken hadden gezien. Na een nacht zonder airco zijn we weer met de motor op pad gegaan. Ditmaal om steenoude jars te bekijken. Deze uitgehouden stenen in de vorm van een beker werden gebruikt als graf. Hiervan zijn er verspreid over de hoogvlakte 2000. Deze jars waren bijzonder, maar ook het heuvellandschap waar de jars op stonden vonden we erg mooi. Doordat we er alleen waren, genoten we des te meer! We moesten wel netjes op de paden blijven lopen. Niet vanwege de jars, maar voor onze eigen veiligheid en de niet ontploften bommen. In de Vietnamoorlog is af en toe gevochten op de hoogvlakte. De meeste van de 30 miljoen(!) niet ontplofte bommen zijn daar simpelweg geloosd omdat de Amerikanen niet met bomladingen wilden landen. De volgende ochtend stonden we al vroeg op om de bus naar Vietnam te nemen. Dit bleek onze eerste stapelbed bus te zijn, voorzien van 11 uur lang dezelfde harde Vietnamese muziek.... Nadat we onwennig in onze stoelen waren geklommen konden we al vrij snel verder slapen. De grens ging vrij vlot en we dachten aardig op tijd in Vinh aan te komen, maar we waren nog niet bekend met het "laatste -10 km -fenomeen". Dit komt neer op om de 500 meter iemand uit laten stappen, 8km voor Vinh nog 20 dozen inladen en 5km voor het busstation nog even 250 liter tanken. Het begon al te schemeren toen we op het busstation waren en we besloten in Vinh (in een drie sterren) hotel te overnachten. Hier keken ze ons met teva's, backpack en slordige haren een beetje raar aan. Wij hebben in ieder geval heerlijk geslapen en de volgende ochtend tussen alle zakenlui lekker ontbeten. De volgende dag bracht de volgende stapelbed bus ons naar Dong Hoi. Niet naar het busstation aangezien deze bus niet binnen de stad mocht stoppen. Dus uitstappen bij een toegangsweg waar ook de bus naar onze bestemming Phong Nha NP zou moeten stoppen. Een vrouw vermoedde en een taxi chauffeur ontkende de komst van de bus. Na een uurtje wachten kwam daar waarempel een busje aan. Deze bus bracht ons door schitterende rijstvelden naar het stadje aande rand van het NP. Dit nationaal park kent jungle met daartussen kalkstenen bergen met enorme grotten. Dit NP is het beste te verkennen per en hoe kan het ook anders Motor. Dus de volgende dag hebben we wederom een schakelbarrel gehuurd. We hebben een stuk gereden, en de gigantische grote paradise cave bezocht. Er was nog veel meer te zien en te doen. Echter tandpijn van mij (Kees) gooide roet in het eten. Deze tandpijn had ik pas sinds de vorige dag maar werd snel erg pijnlijk. De vorige avond hadden we al besloten dat ik naar een tandarts moest. Na de motorrit hebben we de lokale bus genomen naar Dong Hoi waar we de laatste beschikbare kaartjes vonden voor de trein naar Da Nang. Da Nang is een forse stad met binnenlandse toeristen en tandartstoeristen. We hadden in het NP al op internet gelezen over het bestaan van deze vorm van toerisme en het gaf ons enig vertrouwen om naar Da Nang af te reizen. Op zondag was het bij de 3de tandarts (Golden Smile) raak. Daar kon ik meteen geholpen worden. Dit was erg fijn, want ik had inmiddels hoge koorts door de pijn. De foto bevestigde mijn vermoeden. Een wortelkanaal behandeling was nodig. Hiervoor moesten we wel in de buurt blijven want 3 behandelingen zijn benodigd. De eerste behandeling van het drieluik vond meteen plaats. De behandeling is vergelijkbaar met NL. Echter gebruikt men wat eenvoudiger gereedschap. Hierna zijn we terug gegaan naar het hotel. Na even gelegen te hebben zwakte de koorts al wat af en hebben we nog even bij Da Nang in zee gezwommen. Een mooi strand mooi weer en lekker rustig. In de middag hebben we de bus naar Hoi an genomen. Dit is een oud toeristisch stadje aan een rivier vlakbij zee en strande, waar je overal lampions ziet hangen. Het was savonds giga druk in het krappe plaatsje. Wij begrepen niet waarom. Het gekozen restaurant bleek een verhelderende toevalstreffer te zijn. De eigenaar legde uit dat het een feestdag was ivm de 8e volle maan van het jaar. Daarna vertelde hij met enige trots dat hij iets geregeld had en we moesten blijven zitten. Niet veel later werd het extreem druk in het krappe straatje en liep het restaurant vol. Dit voor een soort drakendans zoals bij chinees nieuwjaar. Het was erg bijzonder om dit te zien! Na de show liepen we naar de rivier waar veel kaarsjes op dreven. Dit gaf samen met de lampions langs het water een betoverende aanblik. Hier hebben we in alle rust vanaf een bootje op het water van genoten. Maandag zijn we na een zeer royaal ontbijt naar het strand gegaan. An bang is het rustige strand bij Hoi an. Er waren maar weinig mensen en de zon en het water waren erg fijn. Later in de middag hebben we in Hoi an wat oude gebouwen en tempels bezocht. Hoi an was nog altijd druk maar niet meer zo extreem als vorige avond. Het is een toeristisch maar niettemin erg gezellig plaatsje. De volgende dag moesten we weer terug naar Da Nang voor mijn tweede afspraak. Hierna zijn we meteen doorgereisd naar Hue. Deze plaats ligt 100 km ten noorden van Da Nang. Deze oude keizerstad bereikte we na een hagelijke rit in de avond. Gister hebben we Hue en omgeving bekeken. Gezien de hoeveelheid verkeer kozen we ditmaal voor een georganiseerde tour. Deze tour bracht ons langs de (deels kappot geschoten) verboden stad, een pagode en een 3tal tombes van de keizers. De chinese invloeden waren duidelijk. Dat is toch weer wat anders dan de boeddhistische invloeden die we tot nu hadden gezien. Het was tegen de 40 graden. Dan een busje met airco best lekker. Vandaag zijn we met de trein weer naar Da nang gereist. De trein volgde de mooie kustlijnen. Deze middag hebben we wee het strand van Da Nang bezocht. Ondanks de bewolking zakten aardig wat lokalen na werktijd af om samen met ons te gaan zwemmen. Morgen (vrijdag) volgt de laatste behandeling en gaan we verder op reis naar Saigon waar een onverwachts treffen met een vriendin uit Nederland volgt.