Na het bezoeken van Hue zijn we weer terug gekeerd naar Danang voor de laatse afspraak met de tandarts. Danang voelde inmiddels vertrouwd aan. We verbleven in hetzelfde hotel en bij het bezoek aan de tandarts hoorde we bij binnenkomst gelijk de welbekende instrumentale versie van ABBA. Kees kreeg deze behnadeling zijn kroon en bij vertrek bedankten de we tandarts. Wat fijn dat alles goed was gekomen! Daarna gelijk door naar het vliegveld om door te vliegen naar Saigon. Deze stad was de grootste die we tot nu toe tijdens onze reis hadden bezocht en de duizenden moters die overal en nergens reden vielen gelijk op. De stad was behoorlijk volgebouwd met smalle hoge huizen en gebouwen. Het verkeer was een choas, veel mensen en verlichtte uithangborden, we moesten er zeker aan wennen! We besloten om even op bed te liggen en tijdje later werd er aan de deur geklopt. Het is een appart gevoel om aan de andere kant van de wereld de deur open te doen voor een vriendin (Stefanie) uit Nederland. We zijn uit eten geweest en ook de volgende dag hebben we met elkaar doorgebracht. Zo hebben we de kerk bekekenen, het postkantoor en het vredespaleis. De volgende dag zijn we met zijn tweeën nog naar een "water puppet" show geweest (soort poppenkast in het water) en we hebben beetje gewandeld door het park en stad en gewinkeld. De vlucht van Saigon naar Kualalumpur bracht ons steeds dichter bij Borneo. In Kuala Lumpur moesten we even wachten en uiteindelijk vlogen door naar Kota Kinabalu. Het was bijzonder voor mij om hier terug te zijn, al was het donker en herkende ik nog niet veel. Het was al laat en het hostel waar we waren viel een beetje tegen. Evenals de busreis meteen de volgende dag en de reservering voor de beklimmimg van de berg die maar niet tot stand kwam. Hierdoor was best moeilijk om een planning te maken. We besloten toch om met de bus naar Sepilok te gaan. Hier kwamen we door een ongeval op de weg pas rond negen uur aan. Kees had al van tevoren opgezocht hoe we ongeveer moesten lopen, maar een uitdaging was het zeker. Een donker pad in de jungle met allerlei dierengeluiden. Daar sta je dan met je goede gedrag en een backpack op je rug. Er stopte een motor en een man deed zijn helm af. Ik keek in zijn vriendelijke ogen. Hij wilde ons 1 voor 1 naar een hostel brengen. Hoewel ik zeker heb geleerd om te vertrouwen deze reis (op de gebeurtenissen, mezelf en anderen), besloten we om hoe dan ook bij elkaar te blijven en de donkere weg in te lopen. Na 20 minuten zagen we licht branden. Het bleek een resort te zijn, genaamd "Uncle Tan". Ze waren gespecialiseerd in jungle safari s en ook als eerste hier begonnen met deze activiteiten. Een toevalstreffer en we hier hebben er overnacht en gelijk een drie daagse tour geboekt. Vanuit onze kamer hoorde we al echte junglegeluiden van krekels, vogels en apen. De volgende dag was een bijzondere dag want we gingen naar het oerang oetang rehabilitation center. Hier was ik vroeger als kind geweest met mijn ouders en opa en oma. De apen waren nog precies zoals in mijn herinnering en ik moest ook vaak terug denken aan die momenten van vroeger. Het zijn zulke bijzondere beesten. Tijdens voedertijd kwamen er vijf naar ons toe en ze haalden allerlei gekke trucs uit. In totaal leven er 50 in het reservaat dus het is een goed teken dat ze niet allemaal komen eten en in het semi wild verblijven. Eenmaal terug bij het resort kregen we de bevestiging van de boeking van de berg en na veel moeite was het ook gelukt om een goede prijs te vinden voor turtle island. Nu konden we uitrusten en ons voorbereiden op de jungle tocht. We werden met de auto naar de boot gebracht. Onderweg zagen we oerwoud, maar helaas ook heel veel palmbomen, die zijn bepland voor de olie. 60 % van de omgeving van Sepilok bestaat eruit, er kwam geen einde aan. Ik vond dit een triest gezicht en best moeilijk om te zien dat er al zoveel oerwoud is gekapt en daarmee de jungle verdwijnt. De boottocht duurde een uur en we voeren voor het eerst over de kinobatanriver. Eenmaal aangekomen bij het kamp werd al snel duidelijk dat we echt midden in de afgelegen jungle zouden verblijven. Het kamp was wel erg netjes aangelegd met vlonders waar je over kon lopen en hutjes met matras en klambu om in te slapen. Een enthousiaste gids vertelde wat ons te wachten stond. We hebben in totaal twee keer een avond-safari te boot gedaan en een keer een nightwalk. Ook hebben we een keer overdag door de jungle gelopen en hebben we twee keer om half 7 sochtends een boottocht gemaakt. We hadden goede gidsen en ontzettend veel beesten gezien. Verschillende soorten apen zoals de neusaap die alleen hier leeft en de gibon. Ook veel vogelsoorten zoals hornbill, kingfischer,reuzevleermuis, arend, uil en nog meer. De krokodil overdag was spectaculair en we hebben tijdens de nachtwandeling een slow loris gezien wat erg zeldzaam is. Ook verschillende duizendpoten, spinnen en eekhoorns in het kamp. En de zogenaamde "jungle maffia" : brutale makaken die het kamp en de keuken overvielen. Al met al dus een hele belevenis en we hadden ook erg gezellige groep. De tweede avond werd er luid meegezongen door allerlei verschillende nationaliteiten :-) We hebben het heel erg naar ons zin gehad en zijn met een tevreden gevoel weer terug naar Sepilok gegaan. Een duik in het zwembad was erg lekker en zeker verfrissend na de dagen van een basic-jungle-douche, bestaande uit een emmer rivierwater. Hoewel we wel wat moe waren, besloten we om aan het einde van de middag nog naar het discovery centrum te gaan. Hier kon je op een pad op 20 meter hoogte het oerwoud in kijken. We hebben van het uitzicht genoten en werden beloond met een vliegende eekhoorn die op ons af kwam. Het was een heel gaaf gezicht om het diertje zo te zien vliegen. De tweede sprong was door de 150 meter die de eekhoorn aflegde nog indrukwekkender! We hebben die avond heerlijk geslapen en konden ons al verheugen op een relax dag op het turtle island de volgende dag. De wind ging door mijn haren, behoorlijk hard want we zaten in een speedboot die 40 km per uur ging. We bereikten een klein eilandje wat ik gelijk herkende. Ik zag mezelf weer samen met mijn zusje en de babyschildpad die we trots hadden gevonden. Ook hier waren we vroeger met mijn ouders en opa en oma geweest en ik vind het heel erg bijzonder om het nu met Kees te kunnen delen. Na de lunch zijn we gaan snorkelen. Dit was boven verwachting mooi. Eenmaal onder water begaf je je echt in een totaal andere wereld. Overal waar je keek zag je vissen, groot klein en soms zwom er een hele school voorbij. De vissen hadden allerlei verschillende kleuren en je zag veel koraal. Ik heb ook nog zon nemo-visje gezien. Na het strand en een douche liepen we terug naar het restaurant. Onderweg legde we onze flippers neer in een mand en toen zag Kees ineens een klein baby schildpadje bewegen. Ik pakte het op en keek het vol verwondering aan. Het diertje had heel veel kracht in zijn flippers en zin om de zee in te gaan. Ik hoorde van een gids dat ik hem snel weer terug moest brengen. In de avond zou hij vrij gelaten worden, dat was het beste. De mensen gaan heel goed om met de schildpadden op het eilanden. Ze houden alles nauwkeurig bij en graven de eieren op en begraven ze op een beschermde omgeving. Zo is er minder kans dat ze worden opgegeten. Er waren maar twee boten met toeristen op het eiland en we mochten na 6 uur niet meer op het strand komen zodat de schildpadden niet gestoord werden tijdens het leggen van de eieren. Ook mocht je met je groep maar 1 schildpad bekijken onder begeleiding van een ranger. S avonds na het eten werd onze groep al snel geroepen. Een hele grote zeeschildpad was aan land gekomen om de eieren te leggen. Dit proces hebben we van heel dichtbij bekeken. Daarna hebben we gezien hoe een emmer vol met kleine babyschildpadjes de zee in zwom. De volgende dag was Kees jarig. We stonden vroeg op om de zonsopkomst te bekijken. In allevroegte zagen we ook de vele sporen van de schildpadden die aan land gekomen waren. Ineens keek Kees erg verbaasd. Hij zag een klein schildpadje lopen. We hebben hem opgepakt en omdat het nog donker was snel het water in gezet. Het zwom gelijk weg, opweg naar zijn nieuwe leven. Van de honderd eieren overleefd maar 1% het en dan nog zijn er daarna veel gevaren. Ik hoop dat het ons schildpadje goed zal vergaan en dat hij net zo groot zal worden als de moeder die we gezien hebben. Het was een heel mooi moment om dit samen op Kees zijn verjaardag mee te maken! De speedboot haalde ons alweer vroeg op. We zijn daarnaa naar een hotel met dakterras in Sandakan gegaan. Hier hebben we een beetje rustig aan gedaan en een taartje gegeten. S avonds hebben we langs de kade gegeten. Vandaag zijn we aangekomen bij "Jungle Jack". In een paar containers kunnen de backpackers in een goede sfeer onder aan de berg verblijven. Morgen gaan we de omgeving verkennen en dan de 25ste gaan we naar boven! Ik ben heel erg benieuwd...