We hadden nog een dag 'vrij' voordat we de berg op konden. Een geleende gemotoriseerdeerde tweewieler bracht ons naar de hot springs en waterval. In de benedenloop van de waterval zaten visjes in het water die het lekker vonden om onze voeten te verzorgen. Een winwin situatie dus. Onze voeten werden daarna nog zachter door het water van de hot spring. Na toch wel een vermoeiende rit terug naar het erg gezellige hostel (lees hippie containers) was het tijd om in te pakken en te eten. De volgende ochtend was het tijd voor de beklimming! Na een stevig ontbijt werden we afgezet bij het begin van het wandelpad waar de verplichte gidsen ons al op wachten. Dag 1 bestond uit een klim van 1200 hoogte meters. De paden voerden eerst door de jungle en later door lagere meer alpine begroeiing. Je kon al goed merken dat het steeds kouder werd. Vooral tijdens de bui die ons overviel net voordat we bij onze slaaphut waren. We arriveerden halverwege de middag waarna het vroege avondeten volgde. In onze slaapkamer stonden 12 stapelbedden met dikke dekens. Deze dikke dekens hielpen ons om warm te blijven maar slapen lukte niet echt. Net na 2 uur moesten we al weer op om de zonsopkomst van boven te kunnen zien. Na een kleine hap vertrokken we in de duisternis om de laatste 900 hoogte meters te bedwingen naar de top. Het pad werd al vrij snel erg stijl. Niet veel later hield alle begroeing op en moesten we over kale rots wandelen euh klouteren. Vanaf dat punt moesten we ook vaak de aangebrachte touwen gebruiken. Door de stijlte, hoogte en het vroege uur viel de beklimming niet mee. Na nog een laatste stuk ploeteren en uithijgen bereikte we de top van low's peak op 4095,2. Met het bereiken van de top trad Lianne in de voetsporen van haar ouders die de berg in het vorig millennium bedwongen. Op de top waren we trots op onze prestatie en konden we genieten van het geweldige uitzicht! Na het maken van wat top fotos was het tijd om de 2100 meter af te dalen. Mede door de inmiddels niet aflatende overvloedige regen was de afdaling zwaar. Hierdoor was de douche later in de middag extra welkom. Om onze vlucht te halen moesten we direct door naar Kota Kinabalu. Na een veel te korte nacht was het tijd voor de budget vlucht naar kuching. In kuching (kuching = kat) konden we ondanks het vroege uur direct inchecken in een hostel. Na een siesta hebben we de gezellige stad verkend. Kuching is gelegen langs een rivier waar een promenade langs loopt. De stad kent zowel chinese als islamitische invloeden getuigen de tempels en moskeeën. Na een diner in een goed restaurant was het al vroeg tijd om te gaan slapen. De volgende dag hebben we voor het eerst 4 wielen gehuurd. Een auto leek ons het meest praktische en we waren toe aan enige vrijheid. Links rijden was niet nieuw maar rechts zitten wel. Gelukkig is het goed te doen om op borneo te rijden. De eerste dag hebben we een grot (wind cave) in de jungle bezocht. Deze was niet zo groot als de paradise cave maar nog altijd fors. De vleermuizen vlogen ons om de oren. Via een meer, jungle, palmolie en kustweg zijn we verder gereden in richting van Bako NP. Onderweg wilden we nog zwemmen in de zee. Blijkbaar is de zuid chinese zee wel eens ruig. Het strand zag er door de vele ontwortelde bomen desulaat uit. Hierdoor ontbrak ook enige vorm van schaduw. We hebben wel kunnen lachen om de lopende vissen op het strand. Door het late tijdstip moesten we een prive boot huren om bij Bako NP te komen. De boottocht was net voor zonsondergang erg mooi. Neusapen verwelkomden ons direct bij aankomst. Door andere apen werden we overvallen. De onweerstaanbare geur van onze bananen was te aantrekkelijk voor de jungle maffia. Ze overvielen ons met velen en er zat niets anders op dan de gele schat snel prijs te geven en zonder kleerscheuren verder te lopen. De park beheerders keken vreemd op door het late tijdstip van aankomst, maar dit was verder geen probleem voor de overnachting in de hut. De volgende dag hebben we gewandeld door de jungle. Deze vonden we door de dichte begroeing erg mooi. Aan het einde van de wandeling kwamen we uit op een enorm strand. Bijzonder om na een dichte jungle op zon enorm weids landschap te lopen. Na de meegenomen lunch onze magen vulden vonden we bij toeval een boot die ons de terug wandeling bespaarde. Hierna was het tijd om naar onze auto terug te keren om vervolgens nog 70 km af te leggen naar onze volgende bestemming: longhouse Annah Rais. De weg hierheen voerde door Kuching. De drukte in de avondspits veel niet mee. De uber positieve radio dj's en muziek hielpen ons op de been. Inmiddels was het al uren donker. De homestays bleken niet berekend op onverwachte late aankomsten waardoor we het toch wat benauwd kregen. Bij de laatste homestay van Annah Rais bleken we welkom. Toevallig stond er al eten klaar en konden we direct aanschuiven. De volgende dag hebben we de longhouses van Annah Rais met hulp van de neef van onze gastvrouw goed kunnen bekijken. Hij vertelde over de longhouses en de koppensnellers. Longhouses zijn aaneengeschakelde houten rijtjeshuizen waarbij de straat van hout is en zich enkele meters boven de de grond bevind. Na nog een lekker lunch van onze vriendelijke gastvrouw was het tijd om de auto weer in Kuching in te leveren. Onze laatste avond in Borneo vierden we bij een rivier uitzicht restaurant. De volgende dag vlogen we dmv 3 vluchten naar Lombok.