Het vliegen wordt steeds normaler deze vakantie, met soms drie vluchten op 1 dag. De laatste vlucht naar Lombok was door de zon die onder ging echter zeer speciaal. We zagen de lucht kleuren en de rode vuurbol verdween langzaam. Ook vlogen we vlak langs de grootste vulkaan van Lombok. Een enorme hoge berg stak net als wij boven alle wolken uit, een spectaculair gezicht! Ik maakte contact met de medepassagier naast mij en we werden uitgenodigd om mee te rijden, de taxi was immers al besteld en er was plek zat. Een zeer gastvrij onthaal en zo kwamen we al eerder dan gepland aan in Sengigi, waar we s avonds nog met elkaar uit eten zijn geweest. De volgende dag werden we gelijk door de vele standjes overspoeld met posters van de komododraak. Aangezien dit de uitgesproken kans was om dit bijzondere wezen in het echt te zien, hebben we ons gelijk goed laten informeren en uiteindelijk een vierdaagse boottocht naar komodo geboekt. Ook werd er veel reclame gemaakt voor de Gili eilanden. Van andere backpakers hadden we al gehoord dat dit geweldig zou, maar ook dat de bekendste eilanden al vrij toeristisch zijn geworden en het hierdoor veel koraal beschadigd is. Dit deed ons besluiten om een privetocht te boeken naar Gili Nangu, een prive eilnadje aan de Zuid Westste Kust van Lombok. Nadat we driemiljoen hadden gepint (roepie :-) konden we de boekingen betalen en daarna door naar het strand voor een cocktail. De volgende dag begon ons eerste avontuur. We gingen al vroeg de zee op met de schipper en onze eigen boot (met drijvers aan beide zijkanten). We zagen tientallen lokale vissersboten met allemaal verschillende kleuren zeiltjes. Het was een leuk gezicht en we werden vrolijk toegezwaaid. Na anderhalf uur kwamen we aan bij een piepklein eilandje met een groot rif eromheen. Hier hebben we voor het eerst gesnorkeld. De onderwaterwereld is echt prachtig en we hebben heel mooi koraal gezien wat nog prima intact was en ik denk in totaal wel meer dan 100 verschillende soorten vissen. Dan is het jammer dat je geen onderwatercamera hebt om het vast te leggen. Het is zo bijzonder om tussen al die vissen in te zwemmen, net een aquarium maar dan groter en mooier. Voor Kees was het de tweede keer in zijn leven dat hij snorkelde en hij werd er steeds meer bedreven in. Tijdens de lunch zijn we weer naar een ander eilandje gevaren, waar we alleen op het strand zaten met een lekker bord rijst. We zijn daarna nog een keer terug gegaan naar de snorkelplek en aan het einde van de dag naar het eilandje gebracht waar we de komende twee dagen zouden overnachten. Gili Nangu heeft in totaal 10 kleine hutjes en 1 restaurantje. Elk met een eigen balkonnetje en hangmat. Boven was het slaapgedeelte en als je de ramen open deed dan keek je over de zee uit. Het huisje stond nog geen 5 meter van de zee en we vielen hierdoor met het geluid van de golven in slaap. Een heerlijk rustige plek met s avonds een mooie zonsondergang. Romantischer kon bijna niet :-) We hebben een heerlijke tijd gehad op het eiland. Gesnorkeld, geslapen, gegeten, gerelaxed en schelpjes gezocht ( die overigens helaas nu bij de douane staan en Nederland niet zullen halen :-( Eenmaal terug in Sengigi hebben we nog gezwommen in het zwembad en een inkopen gedaan voor de boottocht. We zouden de komende dagen steeds verder van de bewoonde wereld komen met enkel zee en vulkanisch landschap. Het begin van ons tweede avontuur had net zo goed het begin kunnen zijn van een verbogen camera show. We werden afgezet door de bus en vervolgens naar onze (nogal zeer bescheiden, oude, primitieve) boot geleid. Op de boot zelf was geen stoel of tafel te bekennen. Wel een wc, maar geen zoet water om je handen of je jezelf mee af te spoelen. Een trap naar boven bracht ons bij het dek, waar zo'n 15 dunne matjes lagen. "Waar ben ik aan begonnen. Hoe houd ik het 4 dagen uit op deze bak? " Ik was niet de enige die dit dacht. Maar veel tijd om terug te krabbelen had ik niet, want de boot startte niet veel later de motor en de kade werd steeds kleiner. De zonsondergang die wij 3 uur later zagen, maakte echter veel goed. Die eerste dag hebben we naast het varen niet veel gedaan en na een korte slaapstop maakte de boot om twee uur snachts weer vooruitgang. Ik werd rond 6 uur wakker van werderom een prachtige zonsopkomst, terwijl de boot langzaam heen en weer wiegde. Het uitzicht die dag aan boord was mooi, maar werd nog mooier toen Kees en ik op hetzelfde moment een enorme dolfijn uit het water zagen springen. Het was een groepje van vier en we kruisden hun pad. Het waren dolfijnen van wel 2,5 meter en ze zwommen ook onder onze boot door. Ik kon de moeder met haar kleintje goed bekijken. Het was een prachtig gezicht! Daarna was het tijd om te snorkelen en hadden we het geluk om een zeeschildpad te zien. Het diertje zwom zwevend door het water en was helemaal niet bang toen Kees en ik samen achter hem aan zwommen. Ik heb later zeker nog 10 minuten met hem meezwommen en van heel dicht bij bekeken hoe hij naar de oppervlakte kwam om adem te halen en vervolgens weer de diepte in ging. Echt een hoogtepunt tijdens de tocht! Die avond voeren we steeds verder de echte zee op en de golven werden hoger en hoger. We moesten de hele nacht door varen en dat viel door de steeds schuiner varende boot niet mee. Ondanks mijn ervaring op zee was ik best een beetje bang en had ik moeite om de boot te vertrouwen. Gelukkig is alles goed gegaan en hoe dichter we bij Komodo kwamen hoe mooier het vulkanische landschap om ons heen werd. Op sommige stukken was door de rook zelfs de vulkanische activiteit goed te zien. We hebben die dag nog twee snorkelactiviteiten gedaan en weer ontzettend veel vissen en dieren gezien, zoals een inktvis die weg zwom en daarmee ook van kleur veranderde en een zeerog. De groepsfeer kwam er gedurende de tocht ook steeds meer in te zitten. Een gitaar, muziek en grappen over de beloofde activiteiten die we helaas niet gingen doen, vanwege de nalatigheid van de bemanning, schepte een band. Gelukkig gingen de excursies naar de komododraken wel door en deze waren de zeetocht zeker meer dan waard. Het zijn bijzondere dieren die bovenaan de voedselketen staan. Ze zijn nieg bang en in de warmte liever lui dan moe. Hierdoor is het veilig om ze vanaf een hele kleine afstand te bekijken. Op het rinjani eiland hebben we meer actie gezien toen twee komodo's bij een dode buffel al sissend als een echte draak het terrein aan het bewaken waren. Na het zien van 5 komododraken konden we op het hoogste punt genieten van een prachtig uitzicht over zee. Na vier dagen varen en soms afzien ,waren we blij dat we dit avontuur hebben meegemaakt. De beesten en het landschap waren geweldig en de douche in het hotel waardeerden we weer des te meer :-) Het was heerlijk om vanaf de boot over de zee uit te turen en te genieten van alles om je heen of na te denken aan alles wat we al hebben meegemaakt. Ook vind ik het bijzonder om een tijdje in dit afgelegen gebied te zijn geweest. Op de oneindige zee en tussen al de kleine eilandjes die hierin lagen. Aan wal hebben we nog met z'n allen nagepraat en een gezellige avond met de groep gehad. De volgende dag verlieten we Flores. Op naar Bali :-)