Dit is het laatste blog van onze vakantie, droomreis kan ik het beter noemen. Wat hebben we veel meegemaakt. Het is een hele afwisselende reis geworden met verschillende landschappen, culturen en
activiteiten. Het was een aaneenschakeling van hoogtepunten die we met zijn tweeën konden ervaren. Dat je alles kan delen (mooie, romantische en avontuurlijke momenten en soms vermoeide
onvoorspelbare momenten) maakt het extra bijzonder.
En nu zijn we weer in Nederland, een raar idee dat we in de zomer zijn vertrokken en nu in het donker en de kou weer terug komen. Een grappig gezicht Kees nog in kortebroek en teva's. Onze
terugreis ging voorspoedig, iets te.... Gezien we ons welkomscomitee op schiphol hebben gemist. Stefanie en mama waren om 5 uur opgestaan en stonden met ballonnen op Schiphol ons op te wachten. We
hebben ze uiteindelijk bij onze overburen voor het eerst gezien. Hier stond er namelijk een heerlijk ontbijtje voor ons klaar, dus een warm welkom was het zeker! Na wat geklets zijn we lekker in
ons eigen bedje gedoken. Om vervolgens heel raar wakker te worden. We waren helemaal de weg kwijt. Ik had geen idee in welk hotel ik sliep en schrok me rot toen ik een foto van mezelf aan de muur
zag hangen. Kees zei halverwege zijn slaap dat we weer door moesten. Ik begreep niet waarheen, we waren toch thuis? Het voelt raar alosof je uit een ander leven bent weggerukt en het poppetjes nu
weer in het oude leventje wordt geplant. We hebben iets te lang geslapen en om 8 uur s avond besloten we om toch maar even naar de supermarkt te gaan en weer zelf te koken. Het normale leven gaat
door, al zal het wel wennen zijn. Gelukkig hebben we zoveel mooie herinneringen dat we wel weer even vooruit kunnen :-)
Hieronder nog wat statistieken :-)
Aantal landen: 7 ( Myanmar, Thailand, Laos, Vietnam, Maleisië, Indonesië, China )
Aantal vluchten: 13
Aantal vervoersmiddelen: 13 (bus, olifant, trein, vliegtuig, paardenkar, auto, fietskar,metro, boot , scooter/brommer, paardenrug en de benenwagen hebben we ook zeker gebruikt :-)
Aantal liters drinkwater: 400+
Aantal kilo rijst: Veeeeel
Aantal km samen op de brommer: 500+
Langste tijd in bus : 13 uur
Hoogtepunten: samen op de scooter in Bagan, slapen in het klooster, rijden op olifant, alleen op hoogvlakte in Ponsavan, uitzichten door het pure leven van Laos, paradise cave in Vietnam, lokaal
feest in Hoi An, heerlijke gerechten eten, jungletour borneo, baby schildpad vinden op Kees zijn verjaardag, top bereiken van Mnt Kinabalu, dolfijnen bij de boot, komododraken zien, wandelen en
fietsen door de rijstvelden, vulkaan op Bali, het helembed in resort, de gastvrije bevolking overal en tot slot de romantische paardrijrit. Lianne kon niet kiezen :)
Dieptepunt: Kees zien met Kiespijn en koorts in een vreemd land, oververmoeid zijn en niet meer je tas in kunnen pakken, overgeven op de mount Kinabalu en niet lekker zijn maar wel door willen ( en
gaan :-), na de komodotour vermoeid zijn en elkaar niet meer kunnen verstaan of begrijpen, de taxi maffia die je op wil lichten
Overbodige spullen: mascara ( niet 1 keer opgedaan) fleecetrui ( te warm en zwaar) bergschoenen die te klein waren, au :-(
Handige spullen : lakenzak , een must! en de camara die tegen een stootje kan.
Spullen die kapot zijn gegaan: teva's, tijdens de wandeling... En rugzak
Spullen die kwijt zijn geraakt: Niks :-) De sleutel van hotel niet mee gerekend, die was altijd en overal kwijt.
Aangetroffen beesten in de slaapkamer: Kakkerlakken, rat, bedbugs, muggen en gekko's
Bijzondere beesten in het wild : flying lemuren slow loris
Mooiste zonsopkomst : vanaf de Batur vulkaan
Mooiste zonsondergang: vanaf de boot naar Komodo
Aardige mensen: man op brommer die ons naar hostel wilde brengen, jongen die zijn mobiel uit leende, meisje dat hielp bij de bus , man in hotel die ijs kwam brengen voor de kies van kees, gids van
wie we handschoenen mochten lenen, mannetje die Kees leerde paardrijden en nog wel meer mensen :-)
Onaardige mensen : vrouwtje bij wie we benzine kochten en niet mochten schuilen voor de regen en wat opdringerige taxi chauffeurs.
Tot slot Durian missers:
Durian het fruit wat stinkt, slecht smaakt en bovenal talrijk is in Z-OAzië. Een aantal keer toch per abuis gekocht: Groot pak koekjes met Duriam smaak, Durian spekkoek, mc flurry in Durian smaak.
Jakki
Iedereen bedankt voor alle leuke reacties! We hebben ze met veel plezier gelezen.
We hadden eerder al afgesproken dat we Sylvia (festival vriendin) en wonende in bali op zouden zoeken. Toevallig was Sylvia op het vliegveld waardoor onze aankomst soepel verliep. Na een goede
nachtrust bij Sylvia thuis (Ubud) zijn we op de scooter naar Sideman gegaan. Hier zijn mooie terassen rijstvelden. De weg naar Sideman was nogal druk en saai, maar de mooie rustige rijstvelden van
Sideman vergoedde alles. Bij de rijstvelden hadden we een mooie homestay gevonden met een buitendouche tussen de hangplanten. Direct na aankomst zijn we naar een kleine tempel gegaan waar net een
ceromonie plaatsvond. Er hing gezellige ontspannen sfeer en de mensen hadden zich mooi aangekleed. We konden zien hoe offers weg gebracht werden. Voor het avondeten met mooi uitzicht hebben we zelf
een korte wandeling door de rijstvelden gemaakt. Dit was mooi, maar het was best lastig om zelf door het rijstveldendolhof te lopen. Daarom hebben we de volgende dag, na een nacht met veel
tempelgebeden, een gids gehuurd die de doorgaande paden door het labyrint wel kende. Deze wandeling was erg mooi en we bleven foto's schieten. De groene rijstvelden met irrigatie kanalen lagen er
prachtig gesitueerd bij en we zagen hoe de mensen er aan het werk waren. Na 5 uur wandelen hebben we onszelf afgekoeld in een zwembad bij een resort. Dit mini zwembadje had een mooi uitzicht over
de groene velden. Na een late lunch was het tijd om te gaan, zodat we voor het donker terug in Ubud zouden zijn. We kozen voor een terugweg door de heuvels. Dit bleek een leukere route te zijn. We
reden door rijstvelden, bossen, dorpjes en namen veel te stijle motorpaden naar beneden. Met invallende duisternis kwamen we aan in Ubud, waar Sylvia ons nog geholpen heeft bij het vinden van een
homestay. Na nog een gezellig diner vielen we behoorlijk vermoeid in een diepe slaap. De volgende morgen tijdens het tosti ontbijt maakten we een plan voor de rest van de vakantie. We wilde het de
laatste dagen wat rustiger aan doen en niet te veel meer reizen. Daarom besloten we om Java over te slaan en de rest van de vakantie op Bali te blijven. We zijn 4,5 nacht in Ubud gebleven. We
hebben het kleine stadje bordenvol shops en toeristen bekeken. Ondanks het toeristisch aspect vonden we Ubud een gezellige stad. Vanuit Ubud hebben we nog een aantal activiteiten ondernomen. We
hebben onder andere gefietst. De voornamelijk dalende route ging door rijstvelden en door kleine dorpjes. Tijdens de tocht hebben we een basisschool en een kampong (woonerf) bezocht. De
mountainbike route eindigde bij een watertempel waar het grondwater duidelijk zichtbaar opborelde. De lokalen gebruiken het water om hun zonden weg te spoelen. Tijdens een van de avonden in Ubud
zijn we naar een traditionele dansvoorstelling gegaan. Deze voorstelling bestond uit verschillende dansen. Sommige van deze dansen kwamen door overstrekte vingers, rare polsbewegingen en draaiende
ogen enigszins macaber over, maar het was zeker bijzonder. Er werden mooie kostuums gedragen en er kwamen allerlei types voorbij zoals, koning, draak, danseressen en aap. We zaten vooraan en konden
hierdoor alles goed zien. Het was een leuke ervaring. In Ubud hebben we onzelf ook nog verwend met een heerlijke massage. Eerder beschreef ik dat we 4,5 nacht in Ubud hebben geslapen. De halve
nachtrust kwam op het conto van onze laatste tour vanuit Ubud. De wekker ging om 2 uur aangezien we een vulkaan voor zonsopkomst gingen beklimmen. We kozen, op aanraden van Sylvia, voor de Bratur
vulkaan. Deze vulkaan is met meter niet de hoogste berg van Bali, maar het uizicht vanaf deze vulkaanis erg mooi. Na een autorit van een uur begonnen we aan de klim. De beklimming van de Bratur was
in vergelijking met Low's peak een stuk eenvoudiger. Na 2 uur klimmen bereikten we voor zonsopkomst de top. We hadden uitzicht op het meer, vulkaan landschappen en de opkomende zon. De zon kwam
precies op vanachter de 50km verder gelegen mt Rajani op Lombok. Na de zonsopkomst kookte onze privé gids eieren en bananen in één van de hete lucht kanalen van de geologisch active vulkaan. De
vulkaan is nog altijd actief en er is regelmatig een uitbarsting. Gelukkig zorgde de vulkaan voor ons alleen voor een warm ontbijt. Na het ontbijt hebben we de kraterrand rondgelopen. Deze graat
was soms smal en op een aantal plekken kwam warme lucht uit de grond. Het uitzicht was schitterend. Na een stoffige afdaling bereikten we om half 10 voldaan onze taxi. Vanaf de vulkaan zijn we met
onze chauffeur verder gereisd naar onze laatste bestemming van onze reis: Pemuteran. Daar hadden we voor het eerst sinds Yagon een hotel van tevoren geboekt. Om de vakantie leuk af te sluiten
hadden we gekozen voor een resort. Dit mooi gelegen hotel had 2 zwembaden met uitzicht over zee en een mooie tuin met veel bloemen. Ook onze slaap bungalow was mooi en we hebben hier heerlijk
kunnen slapen. De eerste dag zijn we met scooter naar een ander resort met manage gereden. Dit resort ligt afgelegen in natuur en had een manege met 11 australische paarden. Lianne heeft hier twee
uur gereden samen met de gids. Het is bijzonder om de natuur te ervaren vanaf een paardenrug. Er waren veel vogelsoorten in het park en ook herten, apen en eekhoorns. De gids vond het leuk om hard
te gaan dus Lianne kwam thuis met spannende verhalen over harde galopsprongen. De zonsondergang aan de kust was zo mooi dat ze dit graag nog een keer met zijn tweeën wilde ervaren. En zo lag er
alweer een tweede ritje in het verschiet.
Maar eerst hebben we de volgende dag een snorkeltour geboekt. Met een klein bootje voeren we naar een eiland waar we op 2 plekken gesnorkeld hebben. We hebben dankbaar gebruik gemaakt van een
aanbod om een onderwatercamera te huren. Hierdoor konden we het mooie koraal en de ontelbare vissen die we zagen vastleggen. Veel vissen hadden we al eerder gezien en we zagen ook nog enkele nieuwe
soorten waaronder grote vissen en een grote agressieve vis die ons aanviel. Onze gids vertelde later dat deze haar eieren beschermd en daarom zo reageert. Gelukkig zijn we niet gebeten. Het
lidteken van de gids die met dezelfde vis ruzzie heeft gehad zag er niet zo fraai uit. Als nieuwling onderwater vond ik het vooral opvallend dat de vissen totaal niet bang voor mensen zijn. Je kan
zonder probleem vlakbij de meeste vissen komen.
Met samen paardrijden, de laatste tour van de vakantie, kwam een wens van Lianne in vervuling. Natuurlijk wilde ik het met Lianne naast me goed voor de dag komen. Het lukte me echter niet om het
draf ritme te pakken te krijgen. De schaterlachende gids was geduldig en niet veel later kreeg ik het ritme te pakken. Hoogtepunt van de tocht was de ondergaande zon langs het strand terwijlde
paarden door de zee liepen. Dit was een schitterende afsluiting van de vakantie. Na een schemerrit op de scooter terug naar het hotel hebben we nog lekker langs het strand gegeten en een flesje
wijn gedronken. De volgende dag moesten we nadat we het zwembad gedag hebben gezegd helaas uitchecken en aan de lange reis terug beginnen. Na een rit van 5 uur kwamen we aan op het vliegveld waar
we meteen een rotiboy verorberd hebben. Iedere reiziger had ons verteld dat we geen tijd in Jakarta moesten besteden. Deze raad hebben we opgevolgd en hebben overnacht in een hotel ala F1 vlakbij
het vliegveld. Deze bereikten we na lachwekkende onderhandelingen met de taxi-maffia. Na een tijdje vonden we een taxi voor een normaal tarief. Deze verdwaalde echter en vroeg extra geld als een
soort verdwaal bonus? Hier heeft Lianne haarfijn verteld hoe het wel moest werken. Onze overstap van 8 uur in Guangzhou kreeg een verrassende wending. We gingen er al van uit dat we deze tijd op
het niet inspirerende vliegveld door zouden moeten brengen. Bij aankomst werd ons verteld dat china soutern sinds kort een gratis dagvisa aanbied. De keuze tussen hotel of een metro dag kaart was
snel gemaakt. Eerst hebben we een kleine tempel bezocht daarna hebben we een stuk door de winkelstraten gelopen. Tenslotte zijn we aan de voet van de Canton tower geweest. Deze hoge toren is
verlicht in allerlei kleuren. Guangzhou was een gezelligste stad die we in deze bonustijd nog mooi hebben meegepakt. De mensen zijn vriendelijk, de stad oogt met vele parken en lanen gezellig. We
hadden er wel langer willen blijven! Gelukkig zijn we met de (overvolle) metro op tijd bij het vliegveld gekomen. Nu was het helaas echt tijd geworden om naar huis te gaan.
Het vliegen wordt steeds normaler deze vakantie, met soms drie vluchten op 1 dag. De laatste vlucht naar Lombok was door de zon die onder ging echter zeer speciaal. We zagen de lucht kleuren en de
rode vuurbol verdween langzaam. Ook vlogen we vlak langs de grootste vulkaan van Lombok. Een enorme hoge berg stak net als wij boven alle wolken uit, een spectaculair gezicht! Ik maakte contact met
de medepassagier naast mij en we werden uitgenodigd om mee te rijden, de taxi was immers al besteld en er was plek zat. Een zeer gastvrij onthaal en zo kwamen we al eerder dan gepland aan in Sengigi,
waar we s avonds nog met elkaar uit eten zijn geweest. De volgende dag werden we gelijk door de vele standjes overspoeld met posters van de komododraak. Aangezien dit de uitgesproken kans was om dit
bijzondere wezen in het echt te zien, hebben we ons gelijk goed laten informeren en uiteindelijk een vierdaagse boottocht naar komodo geboekt. Ook werd er veel reclame gemaakt voor de Gili eilanden.
Van andere backpakers hadden we al gehoord dat dit geweldig zou, maar ook dat de bekendste eilanden al vrij toeristisch zijn geworden en het hierdoor veel koraal beschadigd is. Dit deed ons besluiten
om een privetocht te boeken naar Gili Nangu, een prive eilnadje aan de Zuid Westste Kust van Lombok. Nadat we driemiljoen hadden gepint (roepie :-) konden we de boekingen betalen en daarna door naar
het strand voor een cocktail. De volgende dag begon ons eerste avontuur. We gingen al vroeg de zee op met de schipper en onze eigen boot (met drijvers aan beide zijkanten). We zagen tientallen lokale
vissersboten met allemaal verschillende kleuren zeiltjes. Het was een leuk gezicht en we werden vrolijk toegezwaaid. Na anderhalf uur kwamen we aan bij een piepklein eilandje met een groot rif
eromheen. Hier hebben we voor het eerst gesnorkeld. De onderwaterwereld is echt prachtig en we hebben heel mooi koraal gezien wat nog prima intact was en ik denk in totaal wel meer dan 100
verschillende soorten vissen. Dan is het jammer dat je geen onderwatercamera hebt om het vast te leggen. Het is zo bijzonder om tussen al die vissen in te zwemmen, net een aquarium maar dan groter en
mooier. Voor Kees was het de tweede keer in zijn leven dat hij snorkelde en hij werd er steeds meer bedreven in. Tijdens de lunch zijn we weer naar een ander eilandje gevaren, waar we alleen op het
strand zaten met een lekker bord rijst. We zijn daarna nog een keer terug gegaan naar de snorkelplek en aan het einde van de dag naar het eilandje gebracht waar we de komende twee dagen zouden
overnachten. Gili Nangu heeft in totaal 10 kleine hutjes en 1 restaurantje. Elk met een eigen balkonnetje en hangmat. Boven was het slaapgedeelte en als je de ramen open deed dan keek je over de zee
uit. Het huisje stond nog geen 5 meter van de zee en we vielen hierdoor met het geluid van de golven in slaap. Een heerlijk rustige plek met s avonds een mooie zonsondergang. Romantischer kon bijna
niet :-) We hebben een heerlijke tijd gehad op het eiland. Gesnorkeld, geslapen, gegeten, gerelaxed en schelpjes gezocht ( die overigens helaas nu bij de douane staan en Nederland niet zullen halen
:-( Eenmaal terug in Sengigi hebben we nog gezwommen in het zwembad en een inkopen gedaan voor de boottocht. We zouden de komende dagen steeds verder van de bewoonde wereld komen met enkel zee en
vulkanisch landschap. Het begin van ons tweede avontuur had net zo goed het begin kunnen zijn van een verbogen camera show. We werden afgezet door de bus en vervolgens naar onze (nogal zeer
bescheiden, oude, primitieve) boot geleid. Op de boot zelf was geen stoel of tafel te bekennen. Wel een wc, maar geen zoet water om je handen of je jezelf mee af te spoelen. Een trap naar boven
bracht ons bij het dek, waar zo'n 15 dunne matjes lagen. "Waar ben ik aan begonnen. Hoe houd ik het 4 dagen uit op deze bak? " Ik was niet de enige die dit dacht. Maar veel tijd om terug te krabbelen
had ik niet, want de boot startte niet veel later de motor en de kade werd steeds kleiner. De zonsondergang die wij 3 uur later zagen, maakte echter veel goed. Die eerste dag hebben we naast het
varen niet veel gedaan en na een korte slaapstop maakte de boot om twee uur snachts weer vooruitgang. Ik werd rond 6 uur wakker van werderom een prachtige zonsopkomst, terwijl de boot langzaam heen
en weer wiegde. Het uitzicht die dag aan boord was mooi, maar werd nog mooier toen Kees en ik op hetzelfde moment een enorme dolfijn uit het water zagen springen. Het was een groepje van vier en we
kruisden hun pad. Het waren dolfijnen van wel 2,5 meter en ze zwommen ook onder onze boot door. Ik kon de moeder met haar kleintje goed bekijken. Het was een prachtig gezicht! Daarna was het tijd om
te snorkelen en hadden we het geluk om een zeeschildpad te zien. Het diertje zwom zwevend door het water en was helemaal niet bang toen Kees en ik samen achter hem aan zwommen. Ik heb later zeker nog
10 minuten met hem meezwommen en van heel dicht bij bekeken hoe hij naar de oppervlakte kwam om adem te halen en vervolgens weer de diepte in ging. Echt een hoogtepunt tijdens de tocht! Die avond
voeren we steeds verder de echte zee op en de golven werden hoger en hoger. We moesten de hele nacht door varen en dat viel door de steeds schuiner varende boot niet mee. Ondanks mijn ervaring op zee
was ik best een beetje bang en had ik moeite om de boot te vertrouwen. Gelukkig is alles goed gegaan en hoe dichter we bij Komodo kwamen hoe mooier het vulkanische landschap om ons heen werd. Op
sommige stukken was door de rook zelfs de vulkanische activiteit goed te zien. We hebben die dag nog twee snorkelactiviteiten gedaan en weer ontzettend veel vissen en dieren gezien, zoals een inktvis
die weg zwom en daarmee ook van kleur veranderde en een zeerog. De groepsfeer kwam er gedurende de tocht ook steeds meer in te zitten. Een gitaar, muziek en grappen over de beloofde activiteiten die
we helaas niet gingen doen, vanwege de nalatigheid van de bemanning, schepte een band. Gelukkig gingen de excursies naar de komododraken wel door en deze waren de zeetocht zeker meer dan waard. Het
zijn bijzondere dieren die bovenaan de voedselketen staan. Ze zijn nieg bang en in de warmte liever lui dan moe. Hierdoor is het veilig om ze vanaf een hele kleine afstand te bekijken. Op het rinjani
eiland hebben we meer actie gezien toen twee komodo's bij een dode buffel al sissend als een echte draak het terrein aan het bewaken waren. Na het zien van 5 komododraken konden we op het hoogste
punt genieten van een prachtig uitzicht over zee. Na vier dagen varen en soms afzien ,waren we blij dat we dit avontuur hebben meegemaakt. De beesten en het landschap waren geweldig en de douche in
het hotel waardeerden we weer des te meer :-) Het was heerlijk om vanaf de boot over de zee uit te turen en te genieten van alles om je heen of na te denken aan alles wat we al hebben meegemaakt. Ook
vind ik het bijzonder om een tijdje in dit afgelegen gebied te zijn geweest. Op de oneindige zee en tussen al de kleine eilandjes die hierin lagen. Aan wal hebben we nog met z'n allen nagepraat en
een gezellige avond met de groep gehad. De volgende dag verlieten we Flores. Op naar Bali :-)
We hadden nog een dag 'vrij' voordat we de berg op konden. Een geleende gemotoriseerdeerde tweewieler bracht ons naar de hot springs en waterval. In de benedenloop van de waterval zaten visjes in het
water die het lekker vonden om onze voeten te verzorgen. Een winwin situatie dus. Onze voeten werden daarna nog zachter door het water van de hot spring. Na toch wel een vermoeiende rit terug naar
het erg gezellige hostel (lees hippie containers) was het tijd om in te pakken en te eten. De volgende ochtend was het tijd voor de beklimming! Na een stevig ontbijt werden we afgezet bij het begin
van het wandelpad waar de verplichte gidsen ons al op wachten. Dag 1 bestond uit een klim van 1200 hoogte meters. De paden voerden eerst door de jungle en later door lagere meer alpine begroeiing. Je
kon al goed merken dat het steeds kouder werd. Vooral tijdens de bui die ons overviel net voordat we bij onze slaaphut waren. We arriveerden halverwege de middag waarna het vroege avondeten volgde.
In onze slaapkamer stonden 12 stapelbedden met dikke dekens. Deze dikke dekens hielpen ons om warm te blijven maar slapen lukte niet echt. Net na 2 uur moesten we al weer op om de zonsopkomst van
boven te kunnen zien. Na een kleine hap vertrokken we in de duisternis om de laatste 900 hoogte meters te bedwingen naar de top. Het pad werd al vrij snel erg stijl. Niet veel later hield alle
begroeing op en moesten we over kale rots wandelen euh klouteren. Vanaf dat punt moesten we ook vaak de aangebrachte touwen gebruiken. Door de stijlte, hoogte en het vroege uur viel de beklimming
niet mee. Na nog een laatste stuk ploeteren en uithijgen bereikte we de top van low's peak op 4095,2. Met het bereiken van de top trad Lianne in de voetsporen van haar ouders die de berg in het vorig
millennium bedwongen. Op de top waren we trots op onze prestatie en konden we genieten van het geweldige uitzicht! Na het maken van wat top fotos was het tijd om de 2100 meter af te dalen. Mede door
de inmiddels niet aflatende overvloedige regen was de afdaling zwaar. Hierdoor was de douche later in de middag extra welkom. Om onze vlucht te halen moesten we direct door naar Kota Kinabalu. Na een
veel te korte nacht was het tijd voor de budget vlucht naar kuching. In kuching (kuching = kat) konden we ondanks het vroege uur direct inchecken in een hostel. Na een siesta hebben we de gezellige
stad verkend. Kuching is gelegen langs een rivier waar een promenade langs loopt. De stad kent zowel chinese als islamitische invloeden getuigen de tempels en moskeeën. Na een diner in een goed
restaurant was het al vroeg tijd om te gaan slapen. De volgende dag hebben we voor het eerst 4 wielen gehuurd. Een auto leek ons het meest praktische en we waren toe aan enige vrijheid. Links rijden
was niet nieuw maar rechts zitten wel. Gelukkig is het goed te doen om op borneo te rijden. De eerste dag hebben we een grot (wind cave) in de jungle bezocht. Deze was niet zo groot als de paradise
cave maar nog altijd fors. De vleermuizen vlogen ons om de oren. Via een meer, jungle, palmolie en kustweg zijn we verder gereden in richting van Bako NP. Onderweg wilden we nog zwemmen in de zee.
Blijkbaar is de zuid chinese zee wel eens ruig. Het strand zag er door de vele ontwortelde bomen desulaat uit. Hierdoor ontbrak ook enige vorm van schaduw. We hebben wel kunnen lachen om de lopende
vissen op het strand. Door het late tijdstip moesten we een prive boot huren om bij Bako NP te komen. De boottocht was net voor zonsondergang erg mooi. Neusapen verwelkomden ons direct bij aankomst.
Door andere apen werden we overvallen. De onweerstaanbare geur van onze bananen was te aantrekkelijk voor de jungle maffia. Ze overvielen ons met velen en er zat niets anders op dan de gele schat
snel prijs te geven en zonder kleerscheuren verder te lopen. De park beheerders keken vreemd op door het late tijdstip van aankomst, maar dit was verder geen probleem voor de overnachting in de hut.
De volgende dag hebben we gewandeld door de jungle. Deze vonden we door de dichte begroeing erg mooi. Aan het einde van de wandeling kwamen we uit op een enorm strand. Bijzonder om na een dichte
jungle op zon enorm weids landschap te lopen. Na de meegenomen lunch onze magen vulden vonden we bij toeval een boot die ons de terug wandeling bespaarde. Hierna was het tijd om naar onze auto terug
te keren om vervolgens nog 70 km af te leggen naar onze volgende bestemming: longhouse Annah Rais. De weg hierheen voerde door Kuching. De drukte in de avondspits veel niet mee. De uber positieve
radio dj's en muziek hielpen ons op de been. Inmiddels was het al uren donker. De homestays bleken niet berekend op onverwachte late aankomsten waardoor we het toch wat benauwd kregen. Bij de laatste
homestay van Annah Rais bleken we welkom. Toevallig stond er al eten klaar en konden we direct aanschuiven. De volgende dag hebben we de longhouses van Annah Rais met hulp van de neef van onze
gastvrouw goed kunnen bekijken. Hij vertelde over de longhouses en de koppensnellers. Longhouses zijn aaneengeschakelde houten rijtjeshuizen waarbij de straat van hout is en zich enkele meters boven
de de grond bevind. Na nog een lekker lunch van onze vriendelijke gastvrouw was het tijd om de auto weer in Kuching in te leveren. Onze laatste avond in Borneo vierden we bij een rivier uitzicht
restaurant. De volgende dag vlogen we dmv 3 vluchten naar Lombok.
Na het bezoeken van Hue zijn we weer terug gekeerd naar Danang voor de laatse afspraak met de tandarts. Danang voelde inmiddels vertrouwd aan. We verbleven in hetzelfde hotel en bij het bezoek aan de
tandarts hoorde we bij binnenkomst gelijk de welbekende instrumentale versie van ABBA. Kees kreeg deze behnadeling zijn kroon en bij vertrek bedankten de we tandarts. Wat fijn dat alles goed was
gekomen! Daarna gelijk door naar het vliegveld om door te vliegen naar Saigon. Deze stad was de grootste die we tot nu toe tijdens onze reis hadden bezocht en de duizenden moters die overal en
nergens reden vielen gelijk op. De stad was behoorlijk volgebouwd met smalle hoge huizen en gebouwen. Het verkeer was een choas, veel mensen en verlichtte uithangborden, we moesten er zeker aan
wennen! We besloten om even op bed te liggen en tijdje later werd er aan de deur geklopt. Het is een appart gevoel om aan de andere kant van de wereld de deur open te doen voor een vriendin
(Stefanie) uit Nederland. We zijn uit eten geweest en ook de volgende dag hebben we met elkaar doorgebracht. Zo hebben we de kerk bekekenen, het postkantoor en het vredespaleis. De volgende dag zijn
we met zijn tweeën nog naar een "water puppet" show geweest (soort poppenkast in het water) en we hebben beetje gewandeld door het park en stad en gewinkeld. De vlucht van Saigon naar Kualalumpur
bracht ons steeds dichter bij Borneo. In Kuala Lumpur moesten we even wachten en uiteindelijk vlogen door naar Kota Kinabalu. Het was bijzonder voor mij om hier terug te zijn, al was het donker en
herkende ik nog niet veel. Het was al laat en het hostel waar we waren viel een beetje tegen. Evenals de busreis meteen de volgende dag en de reservering voor de beklimmimg van de berg die maar niet
tot stand kwam. Hierdoor was best moeilijk om een planning te maken. We besloten toch om met de bus naar Sepilok te gaan. Hier kwamen we door een ongeval op de weg pas rond negen uur aan. Kees had al
van tevoren opgezocht hoe we ongeveer moesten lopen, maar een uitdaging was het zeker. Een donker pad in de jungle met allerlei dierengeluiden. Daar sta je dan met je goede gedrag en een backpack op
je rug. Er stopte een motor en een man deed zijn helm af. Ik keek in zijn vriendelijke ogen. Hij wilde ons 1 voor 1 naar een hostel brengen. Hoewel ik zeker heb geleerd om te vertrouwen deze reis (op
de gebeurtenissen, mezelf en anderen), besloten we om hoe dan ook bij elkaar te blijven en de donkere weg in te lopen. Na 20 minuten zagen we licht branden. Het bleek een resort te zijn, genaamd
"Uncle Tan". Ze waren gespecialiseerd in jungle safari s en ook als eerste hier begonnen met deze activiteiten. Een toevalstreffer en we hier hebben er overnacht en gelijk een drie daagse tour
geboekt. Vanuit onze kamer hoorde we al echte junglegeluiden van krekels, vogels en apen. De volgende dag was een bijzondere dag want we gingen naar het oerang oetang rehabilitation center. Hier was
ik vroeger als kind geweest met mijn ouders en opa en oma. De apen waren nog precies zoals in mijn herinnering en ik moest ook vaak terug denken aan die momenten van vroeger. Het zijn zulke
bijzondere beesten. Tijdens voedertijd kwamen er vijf naar ons toe en ze haalden allerlei gekke trucs uit. In totaal leven er 50 in het reservaat dus het is een goed teken dat ze niet allemaal komen
eten en in het semi wild verblijven. Eenmaal terug bij het resort kregen we de bevestiging van de boeking van de berg en na veel moeite was het ook gelukt om een goede prijs te vinden voor turtle
island. Nu konden we uitrusten en ons voorbereiden op de jungle tocht. We werden met de auto naar de boot gebracht. Onderweg zagen we oerwoud, maar helaas ook heel veel palmbomen, die zijn bepland
voor de olie. 60 % van de omgeving van Sepilok bestaat eruit, er kwam geen einde aan. Ik vond dit een triest gezicht en best moeilijk om te zien dat er al zoveel oerwoud is gekapt en daarmee de
jungle verdwijnt. De boottocht duurde een uur en we voeren voor het eerst over de kinobatanriver. Eenmaal aangekomen bij het kamp werd al snel duidelijk dat we echt midden in de afgelegen jungle
zouden verblijven. Het kamp was wel erg netjes aangelegd met vlonders waar je over kon lopen en hutjes met matras en klambu om in te slapen. Een enthousiaste gids vertelde wat ons te wachten stond.
We hebben in totaal twee keer een avond-safari te boot gedaan en een keer een nightwalk. Ook hebben we een keer overdag door de jungle gelopen en hebben we twee keer om half 7 sochtends een boottocht
gemaakt. We hadden goede gidsen en ontzettend veel beesten gezien. Verschillende soorten apen zoals de neusaap die alleen hier leeft en de gibon. Ook veel vogelsoorten zoals hornbill,
kingfischer,reuzevleermuis, arend, uil en nog meer. De krokodil overdag was spectaculair en we hebben tijdens de nachtwandeling een slow loris gezien wat erg zeldzaam is. Ook verschillende
duizendpoten, spinnen en eekhoorns in het kamp. En de zogenaamde "jungle maffia" : brutale makaken die het kamp en de keuken overvielen. Al met al dus een hele belevenis en we hadden ook erg
gezellige groep. De tweede avond werd er luid meegezongen door allerlei verschillende nationaliteiten :-) We hebben het heel erg naar ons zin gehad en zijn met een tevreden gevoel weer terug naar
Sepilok gegaan. Een duik in het zwembad was erg lekker en zeker verfrissend na de dagen van een basic-jungle-douche, bestaande uit een emmer rivierwater. Hoewel we wel wat moe waren, besloten we om
aan het einde van de middag nog naar het discovery centrum te gaan. Hier kon je op een pad op 20 meter hoogte het oerwoud in kijken. We hebben van het uitzicht genoten en werden beloond met een
vliegende eekhoorn die op ons af kwam. Het was een heel gaaf gezicht om het diertje zo te zien vliegen. De tweede sprong was door de 150 meter die de eekhoorn aflegde nog indrukwekkender! We hebben
die avond heerlijk geslapen en konden ons al verheugen op een relax dag op het turtle island de volgende dag. De wind ging door mijn haren, behoorlijk hard want we zaten in een speedboot die 40 km
per uur ging. We bereikten een klein eilandje wat ik gelijk herkende. Ik zag mezelf weer samen met mijn zusje en de babyschildpad die we trots hadden gevonden. Ook hier waren we vroeger met mijn
ouders en opa en oma geweest en ik vind het heel erg bijzonder om het nu met Kees te kunnen delen. Na de lunch zijn we gaan snorkelen. Dit was boven verwachting mooi. Eenmaal onder water begaf je je
echt in een totaal andere wereld. Overal waar je keek zag je vissen, groot klein en soms zwom er een hele school voorbij. De vissen hadden allerlei verschillende kleuren en je zag veel koraal. Ik heb
ook nog zon nemo-visje gezien. Na het strand en een douche liepen we terug naar het restaurant. Onderweg legde we onze flippers neer in een mand en toen zag Kees ineens een klein baby schildpadje
bewegen. Ik pakte het op en keek het vol verwondering aan. Het diertje had heel veel kracht in zijn flippers en zin om de zee in te gaan. Ik hoorde van een gids dat ik hem snel weer terug moest
brengen. In de avond zou hij vrij gelaten worden, dat was het beste. De mensen gaan heel goed om met de schildpadden op het eilanden. Ze houden alles nauwkeurig bij en graven de eieren op en begraven
ze op een beschermde omgeving. Zo is er minder kans dat ze worden opgegeten. Er waren maar twee boten met toeristen op het eiland en we mochten na 6 uur niet meer op het strand komen zodat de
schildpadden niet gestoord werden tijdens het leggen van de eieren. Ook mocht je met je groep maar 1 schildpad bekijken onder begeleiding van een ranger. S avonds na het eten werd onze groep al snel
geroepen. Een hele grote zeeschildpad was aan land gekomen om de eieren te leggen. Dit proces hebben we van heel dichtbij bekeken. Daarna hebben we gezien hoe een emmer vol met kleine
babyschildpadjes de zee in zwom. De volgende dag was Kees jarig. We stonden vroeg op om de zonsopkomst te bekijken. In allevroegte zagen we ook de vele sporen van de schildpadden die aan land gekomen
waren. Ineens keek Kees erg verbaasd. Hij zag een klein schildpadje lopen. We hebben hem opgepakt en omdat het nog donker was snel het water in gezet. Het zwom gelijk weg, opweg naar zijn nieuwe
leven. Van de honderd eieren overleefd maar 1% het en dan nog zijn er daarna veel gevaren. Ik hoop dat het ons schildpadje goed zal vergaan en dat hij net zo groot zal worden als de moeder die we
gezien hebben. Het was een heel mooi moment om dit samen op Kees zijn verjaardag mee te maken! De speedboot haalde ons alweer vroeg op. We zijn daarnaa naar een hotel met dakterras in Sandakan
gegaan. Hier hebben we een beetje rustig aan gedaan en een taartje gegeten. S avonds hebben we langs de kade gegeten. Vandaag zijn we aangekomen bij "Jungle Jack". In een paar containers kunnen de
backpackers in een goede sfeer onder aan de berg verblijven. Morgen gaan we de omgeving verkennen en dan de 25ste gaan we naar boven! Ik ben heel erg benieuwd...
Phonsavan is de hoofdstad van de provincie Xieng Khuang. Deze provincie hoofdstad heeft slechts 60.000 inwoners en soms een enkele verdwaalde toerist. Dit wat stoffige stadje ligt op een hoogvlakte.
Hierdoor ontbreekt de jungle die we in Laos onafgebroken hadden gezien. Na een nacht zonder airco zijn we weer met de motor op pad gegaan. Ditmaal om steenoude jars te bekijken. Deze uitgehouden
stenen in de vorm van een beker werden gebruikt als graf. Hiervan zijn er verspreid over de hoogvlakte 2000. Deze jars waren bijzonder, maar ook het heuvellandschap waar de jars op stonden vonden we
erg mooi. Doordat we er alleen waren, genoten we des te meer! We moesten wel netjes op de paden blijven lopen. Niet vanwege de jars, maar voor onze eigen veiligheid en de niet ontploften bommen. In
de Vietnamoorlog is af en toe gevochten op de hoogvlakte. De meeste van de 30 miljoen(!) niet ontplofte bommen zijn daar simpelweg geloosd omdat de Amerikanen niet met bomladingen wilden landen. De
volgende ochtend stonden we al vroeg op om de bus naar Vietnam te nemen. Dit bleek onze eerste stapelbed bus te zijn, voorzien van 11 uur lang dezelfde harde Vietnamese muziek.... Nadat we onwennig
in onze stoelen waren geklommen konden we al vrij snel verder slapen. De grens ging vrij vlot en we dachten aardig op tijd in Vinh aan te komen, maar we waren nog niet bekend met het "laatste -10 km
-fenomeen". Dit komt neer op om de 500 meter iemand uit laten stappen, 8km voor Vinh nog 20 dozen inladen en 5km voor het busstation nog even 250 liter tanken. Het begon al te schemeren toen we op
het busstation waren en we besloten in Vinh (in een drie sterren) hotel te overnachten. Hier keken ze ons met teva's, backpack en slordige haren een beetje raar aan. Wij hebben in ieder geval
heerlijk geslapen en de volgende ochtend tussen alle zakenlui lekker ontbeten. De volgende dag bracht de volgende stapelbed bus ons naar Dong Hoi. Niet naar het busstation aangezien deze bus niet
binnen de stad mocht stoppen. Dus uitstappen bij een toegangsweg waar ook de bus naar onze bestemming Phong Nha NP zou moeten stoppen. Een vrouw vermoedde en een taxi chauffeur ontkende de komst van
de bus. Na een uurtje wachten kwam daar waarempel een busje aan. Deze bus bracht ons door schitterende rijstvelden naar het stadje aande rand van het NP. Dit nationaal park kent jungle met daartussen
kalkstenen bergen met enorme grotten. Dit NP is het beste te verkennen per en hoe kan het ook anders Motor. Dus de volgende dag hebben we wederom een schakelbarrel gehuurd. We hebben een stuk
gereden, en de gigantische grote paradise cave bezocht. Er was nog veel meer te zien en te doen. Echter tandpijn van mij (Kees) gooide roet in het eten. Deze tandpijn had ik pas sinds de vorige dag
maar werd snel erg pijnlijk. De vorige avond hadden we al besloten dat ik naar een tandarts moest. Na de motorrit hebben we de lokale bus genomen naar Dong Hoi waar we de laatste beschikbare kaartjes
vonden voor de trein naar Da Nang. Da Nang is een forse stad met binnenlandse toeristen en tandartstoeristen. We hadden in het NP al op internet gelezen over het bestaan van deze vorm van toerisme en
het gaf ons enig vertrouwen om naar Da Nang af te reizen. Op zondag was het bij de 3de tandarts (Golden Smile) raak. Daar kon ik meteen geholpen worden. Dit was erg fijn, want ik had inmiddels hoge
koorts door de pijn. De foto bevestigde mijn vermoeden. Een wortelkanaal behandeling was nodig. Hiervoor moesten we wel in de buurt blijven want 3 behandelingen zijn benodigd. De eerste behandeling
van het drieluik vond meteen plaats. De behandeling is vergelijkbaar met NL. Echter gebruikt men wat eenvoudiger gereedschap. Hierna zijn we terug gegaan naar het hotel. Na even gelegen te hebben
zwakte de koorts al wat af en hebben we nog even bij Da Nang in zee gezwommen. Een mooi strand mooi weer en lekker rustig. In de middag hebben we de bus naar Hoi an genomen. Dit is een oud
toeristisch stadje aan een rivier vlakbij zee en strande, waar je overal lampions ziet hangen. Het was savonds giga druk in het krappe plaatsje. Wij begrepen niet waarom. Het gekozen restaurant bleek
een verhelderende toevalstreffer te zijn. De eigenaar legde uit dat het een feestdag was ivm de 8e volle maan van het jaar. Daarna vertelde hij met enige trots dat hij iets geregeld had en we moesten
blijven zitten. Niet veel later werd het extreem druk in het krappe straatje en liep het restaurant vol. Dit voor een soort drakendans zoals bij chinees nieuwjaar. Het was erg bijzonder om dit te
zien! Na de show liepen we naar de rivier waar veel kaarsjes op dreven. Dit gaf samen met de lampions langs het water een betoverende aanblik. Hier hebben we in alle rust vanaf een bootje op het
water van genoten. Maandag zijn we na een zeer royaal ontbijt naar het strand gegaan. An bang is het rustige strand bij Hoi an. Er waren maar weinig mensen en de zon en het water waren erg fijn.
Later in de middag hebben we in Hoi an wat oude gebouwen en tempels bezocht. Hoi an was nog altijd druk maar niet meer zo extreem als vorige avond. Het is een toeristisch maar niettemin erg gezellig
plaatsje. De volgende dag moesten we weer terug naar Da Nang voor mijn tweede afspraak. Hierna zijn we meteen doorgereisd naar Hue. Deze plaats ligt 100 km ten noorden van Da Nang. Deze oude
keizerstad bereikte we na een hagelijke rit in de avond. Gister hebben we Hue en omgeving bekeken. Gezien de hoeveelheid verkeer kozen we ditmaal voor een georganiseerde tour. Deze tour bracht ons
langs de (deels kappot geschoten) verboden stad, een pagode en een 3tal tombes van de keizers. De chinese invloeden waren duidelijk. Dat is toch weer wat anders dan de boeddhistische invloeden die we
tot nu hadden gezien. Het was tegen de 40 graden. Dan een busje met airco best lekker. Vandaag zijn we met de trein weer naar Da nang gereist. De trein volgde de mooie kustlijnen. Deze middag hebben
we wee het strand van Da Nang bezocht. Ondanks de bewolking zakten aardig wat lokalen na werktijd af om samen met ons te gaan zwemmen. Morgen (vrijdag) volgt de laatste behandeling en gaan we verder
op reis naar Saigon waar een onverwachts treffen met een vriendin uit Nederland volgt.
In Chang Mai misten we het pure Myanmar. We merkten onder andere dat we erg verwend waren met het weinige aantal toeristen tot dusver tijdens onze reis. Dit viel bij de Doi Suthep tempel een beetje
tegen en we zijn snel op onze motor verder door het oerwoud gecrossed op weg naar een waterval. Die avond bebben we in een sfeervol restaurantant gegeten en sloten we onze twee dagen Chang mai en
daarmee Thailand af. We waren door de rustdag en het Westerse eten weer aangesterkt en klaar voor een nieuw avontuur in Laos. De volgende dag werden we opgehaald door een minibusje die ons (via een
tussenstop bij een Witte Tempel) naar de grens bracht. We zijn bij Huay Xai de grens overgegaan en kwamen per toeval onze volgende reisgsnoten tegen. Een stel uit Chili waar het gelijk erg goed mee
klikte. We zijn die avond uit eten geweest en hebben samen plannen gemaakt voor een tweedaagse boottocht naar Luang Prabang. Tijdens deze tocht zou je ongeveer 6 uur per dag varen en savonds in een
hostel overnachten. We voeren uiteindelijk over de zeer sterke stroom en door het prachtige landschap van rotsen, bergen en plaatselijke dorpjes. De spelende kinderen in de rivier zwaaiden vrolijk
naar ons. Bij aankomst in het dorp vonden we een leuk hostel met uitzicht over de rivier. De tweede dag was het ook goed weer zodat we konden genieten van de tocht. Of even een dutje doen en dan
wakker worden met aan alle kanten verschillende kleuren groen :-) Het was erg leuk om op deze manier te reizen en het landschap vanaf het water te zien. Luang Prabang was een erg leuk stadje en heeft
ons in vele opzichten verrast. Je kreeg er door de gezellige aankleding en de leuke eettenjes aan het water ( met mooie zonsondergang :-) echt een vakantie gevoel. We vonden een bistro met erg luxe
ontbijt, kraampjes met lekkere sapjes en ook sfeevolle barretjes met cocktails. Ik kan wel zeggen dat we het er goed van hebben genomen. Luang Prabang is ook de stad van het geloof. Er zijn
verschillende kloosters en tempels, waaronder de oudste uit 1560. Waneer je in de ochtend en avond door de straatjes heen loopt dan hoor je gezang van de monnikken. Het stadje straalt rust uit en de
bijzondere huizen hadden iets koloniaals. We hadden van tevoren niet bedacht dat we hier 5 nachten zouden blijven, maar het was zeker de moeite waard. Zo hebben we de eerste dagen tijd doorgebracht
met Claudia en Thomas. We zijn samen onder andere naar de Kang Si waterval geweest. Vanwege de regen van de afgelopen dagen (een halve dag en aantal keren savonds) was deze waterval nog krachtiger en
buiten de oevers getreden. Erg bijzonder om te zien. Helaas konden we hierdoor niet zwemmen, al heeft Kees wel een stoere poging gedaan. We zijn die dag nog naar een berenopvang centrum geweest en
hebben savond de Laos Cocktails uitgeprobeerd. Een andere bijzondere ervaring hadden we met zijn tweeen en de olifanten. Omdat we wilden dat de dieren ook echt goed werden verzorgd, hadden we van te
voren op internet gekeken en ons laten informeren. We vonden een prima sanctuary waar ze ook de lokale bevolking hielpen en hun leerden goed om te gaan met de natuur. Het resort was gelegen op een
mooie plek aan het water. Mijn eerste aanraking met de olifant was al geweldig. Een ruwe huid met prachtige lieve ogen met grote wimpers. Even later maakten we kennis met onze olifant, waarmee we een
tocht door de bossen zouden maken. Hij was eigenwijs en had nog een hele bos eten meegenomen. De gids maakte veel geluiden, maar de olifant luisterde vooral toen hij zijn voeten zachtjes tegen de
oren bewoog. Evenlater mocht ik op de nek zitten. Iets wat ik helemaal geweldig vond! Het is zo' n groot beest en je kan de passen goed voelen, evenals de oren die dicht naar achter duwde. Als ik
wankelde dan kneep hij ze nog harder dicht. Alsof hij me wilde beschermen. Het was echt een prachtig beest en super om de tocht vanaf de nek te beleven. Toen we terug waren hebben we de olifant nog
bananen gevoerd. Daarna zijn we met een bootje naar de overkant gegaan om naar een baby olifantje te kijken. Erg lief! Vervolgens gingen we met het bootje door naar de Tad Sea waterval. Deze waterval
was heel erg helder en we konden lekker in het koele water zwemmen. We sloten de middag af bij het resort met een lunch met uitzicht over de rivier. Het was een bijzondere dag die ik nooit zal
vergeten... We hebben verder in Luang Prabang nog een uitzichtpunt beklommen, zijn naar de oudste tempel geweest en hebben de rest van onze reis gepland en tickets geboekt. De laatste dag zijn we nog
een keer samen naar de Tad Sea waterval gegaan en hebben hier weer gezwommen. Helaas was er ook wat regen en hebben we het s'middags rustig aan gedaan. Op zich niet heel erg, want vandaag was het een
bochtige en vermoeiende dag. Via allerlei slingerdeslang-weggetjes zijn we (wederom in record-tempo) door de bergen naar Phonsavan gebracht. Het uitzicht onderweg was door de rijstvelden, bergen en
rust erg mooi. Het is opvallend dat Laos zo dunbevolkt is en op sommige plekken kom je niemand tegen. Wij zullen in ieder geval nog 1 dag van Laos genieten. Daaarna gaan we door naar Vietnam
Vanaf Inle Lake wilden we naar Thailand. De enige gangbare grensovergang ligt een stuk zuidelijker bij Myawaddy. Onderweg naar het zuiden ligt Mawlamyine en Hpa-an. Hier hadden we goede verhalen over
gehoord en besloten hier in één keer heen te gaan. Helaas was er geen rechtstreekse bus en werd ons aangeraden om via Yagon om te reizen. Naar Yangon kozen we voor de nachtbus. Na een hoop geslinger
en gebobbel door de bergen konden we op de snelweg nog wel een beetje slapen. In Yagon waren we nog scherp genoeg om niet te veel te betalen voor de reis naar Mawlamyine. Na een erg rustig tempo op
de snelweg volgde een racerit door het bochtig landschap. Hier hebben wel meer chauffeurs last van. In de loop van de middag kwamen we aan in Mawlamyine, waar we direct doorging naar het hostel.
Eigenlijk is kippenhok een meer toepasselijke naam. De airco zoemde zacht en de 2 kippen gingen voor een middagdutje op hok. Mawlamyine is de derde stad van Myanmar en is gelegen aan een brede rivier
dichtbij zee. Langs de oever is een stuk kade waar iedere avond een gezellige bbq is. We durfden het aan en lieten het ons smaken. De volgende dag zijn we naar een heuvel pagode gelopen. Verder was
in deze arme en vieze stad niet veel interessants te zien. In de middag hebben we de stoute schoenen aangetrokken en een semi automatische motor gehuurd. Dit om de grootste liggende buddah van de
wereld te gaan bekijken. Deze was nogal kitscherig, maar het was wel leuk om op de motor te zitten. Naar Hpa-an gingen we voor het eerst met de lokale bus. Een barrel met houten vloeren en
openstaande deuren. Het landschap bij Hpa-an was erg mooi. Er zijn een aantal kleine en wat grotere heuvels gelegen op een vlakte. 's middags zijn we de rivier over gestoken en hebben na een flinke
bui de heuvel naast de stad beklommen. Een mooi uitzicht vanaf daar! Aangezien we al vertrouwd waren op de motor hebben we deze de volgende ochtend vroeg weer gehuurd om het landschap verder te
verkennen. De omgeving was erg mooi. Onderaan mt Zwegabin besloten we spontaan om deze te beklimmen. 722 meter hoog is niet veel, maar de trap naar de top is zeer stijl en het vochtige klimaat zorgde
ervoor dat we onze shirts konden uitwringen. Bovenop was het uitzicht geweldig! We konden ver kijken en zagen dus ook de enorme middagbui aankomen. Gelukkig konden we op de top schuilen. Na bui en
afdaling hebben we 's avonds handgemaakte friet op. Hpa-an was zeer de moeite waard! De reis naar de grens ging over een smalle bergpas in slechte conditie waardoor deze eenrichtingsverkeer is en om
de dag van richting wisselt. Na het maken van wat fotos en het invullen van de gebruikelijke papieren konden we vlot de grens over. Aangekomen op het busstation zijn we meteen doorgegaan naar Chiang
mai. Dit is een totaal andere wereld als myanmar. Je struikelt hier letterlijk over allerlei toeristische activiteiten en zon beetje alle zichzelf respecterende westelijke eetgelegenheid is hier
vertegenwoordigd. Vandaag is een door natuur opgedrongen rustdag. Daarmee bedoelen we niet het weer mee ;-)
